«انَّ اعْظَمَ الْحَسَراتِ يَوْمَ الْقِيامَةِ حَسْرَةُ رَجُلٍ كَسَبَ مالًا فى‏ غَيْرِ طاعَةِ اللَّهِ فَوَرِثَهُ رَجُلٌ فَانْفَقَهُ فى‏ طاعَةِ اللَّهِ سُبْحانَهُ، فَدَخَلَ بِهِ الْجَنَّةَ وَ دَخَلَ الْأَوَّلُ بِهِ النَّارَ.» «2»

  از بزرگترين حسرت‏هاى روز قيامت حسرت مردى است كه مالى را از راه معصيت خدا به چنگ آورده و براى مردى به ارث گذارده كه در راه طاعت خدا انفاقش كرده است. پس، دومى با انفاقش راهى بهشت مى‏شود و اولى (صاحب مال) به آتش فرومى‏افتد!

نكته‏ها و پيام‏ها

1- يكى از نام‏هاى قيامت «يَوْمُ الْحَسْرَةِ» است. قرآن كريم در اين باره مى‏فرمايد:

 «وَ انْذِرْهُمْ يَوْمَ الْحَسْرَةِ اذْ قُضِىَ الْأَمْرُ وَ هُمْ فِى غَفْلَةٍ وَ هُمْ لا يُؤْمِنُونَ.» «1»

آن‏ها را از روز حسرت (روز رستاخيز) بترسان، روزى كه همه چيز پايان مى‏يابد در حالى كه آنها در غفلتند و ايمان نمى‏آورند.

  «انَّ اشَدَّ النَّاسِ نَدامَةً يَوْمَ الْقِيامَةِ رَجُلٌ باعَ اخِرَتَهُ بِدُنْيا غَيْرِهِ.» «2»

 منبع : يكصد درس زندگى از امام على(ع)

2- دين خود را به دنياى ديگران مفروش: گاهى انسان تمام تلاشش در دنيا مصروف اين است كه انبار دارى ديگران را بنمايد و بر اين منصب افتخار دارد. ولى وقتى حسابش به قيامت موكول شود و حقيقت هويدا گردد چيزى جز حسرت و اندوه برايش نخواهد ماند، حسرتى كه هيچ سودى برايش نخواهد داشت. چنان كه رسول خدا صلى الله عليه و آله مى‏فرمايد: